„czy Ego ma Twarz?”

kolejny 'mały' krok

SŁOWEM WSTĘPU

Kieruję się założeniem, iż człowiek jest skomplikowaną, wielowarstwową istotą, która często przywdziewa Maskę ze względu na otoczenie, zakrywając tym samym swoje prawdzie Ja. Chęć dostrzeżenia Twarzy spod Maski, odkrycie osobowości, jej przejawów oraz procesu jej odkrywania zdefiniowało problematykę moich twórczych działań. W swoich pracach głównie opieram się na teorii dezintegracji pozytywnej K. Dąbrowskiego, filozofii J. Tischnera oraz własnych spostrzeżeniach / przeżyciach / spotkaniach.

W pracy „czy Ego ma Twarz?” najistotniejsze jest zwrócenie uwagi na kwestię osobowości oraz na to, że jej rozwój nie przebiega spokojnie. Człowiek nie jest gotową formą i nie odczuwa tylko pozytywnych emocji. Jest całym zbiorem różnych procesów psychicznych, te zaś są na rożnym poziomie – cała rzeczywistość zewnętrzna, jak i wewnętrzna, jest wielopoziomowa. Odkrywanie i rozwijanie osobowości łączy się z otoczeniem i wysyłanymi przez niego bodźcami, łączy się z przeżywaniem wewnętrznego środowiska, ze strachem i zdziwieniem wobec siebie oraz innych. Osobowość to Twarz, to pytanie, to prośba, to nieskalana twórcza siła. Nie powinno się jej (Twarzy) zatrzymywać ani się jej pozbywać, gdyż będzie to fatalne w skutkach dla jednostki, jak i jej otoczenia. Przez grafikę staram się obudzić pragnienie autonomiczności, pragnienie spotkania Twarzy z Twarzą. Nie chodzi mi jedynie o fizyczny kontakt z pracą - spojrzenie, dotknięcie - lecz też o rodzaj duchowej styczności, bowiem na tym poziomie rzeczywistości może dojść do poruszenia oraz Tischnerowskiej wizji spotkania. Moim celem jest zatem stworzenie pomiędzy koncepcją a odbiorcą mostu, którego budulec stanowi działanie twórcze. Wynikiem tej aktywności jest zbiór serigrafii przedstawiających nienaturalistyczne, ekspresyjne twarze w niejednoznacznych układach, często wymykających się poza własny schemat.

MOTYW

Głównym motywem w pracy artystycznej stanowi Twarz. Powodem tego jest fakt, iż to właśnie ona jest jedyna w swoim rodzaju. Przez nią ujawnia się radość, smutek i złość. Jest zdolna porwać, zachwycić oraz wyjawić tajemnicę. Twarz krzyczy i szepcze zarazem – jest biedą i bogactwem, krzywdą i miłosierdziem. Na niej jawią się znaki szczęścia i bólu. Łzy toczą się po jej niepowtarzalnej formie i na niej człowiek jest wstanie złożyć delikatny pocałunek. Twarz jest objawieniem osobowości, jest prawdą. Widzę w niej wartość i esencję – czuję potrzebę chronienia jej, a jednocześnie chcę by była wolna. Wybrałam ten motyw również ze względu na stworzenie spotkania - Twarzą w Twarz. Jedną Twarz stanowi grafika, zaś druga należy do odbiorcy – spotykają się wartości.

WYRAZ

Wyraz motywu graficznego oraz osadzenie go na obiektach ma spełniać konkretne cele. Pierwszym z nich jest ukazanie ekspresji różnych stanów emocjonalnych, w wyniku tego Twarze nie są ujęte w sposób naturalistyczny. Zakotwiczenie wzoru w realizmie mogłoby skutkować niechcianym przeze mnie podejściem do koncepcji Twarzy jakim jest zatrzymanie się na poziomie postrzegania fizycznego. Używając więc różnorodnej kreski, pełnej jak i niedopowiedzianej formy ma za zadanie popchnąć myśli odbiorcy poza realne tu i teraz - pomóc wejść na inny poziom przeżywania.

Na motyw graficzny duży wpływ miała także teoria dezintegracji pozytywnej, która zakłada, iż osobowość jest wielowarstwowa, a do jej rozwoju dochodzi przez intensywne przeżycia, często w swej naturze trudne - takie jak lęk, poczucie niższości, depresja a nawet myśli samobójcze. Wewnętrzne rozterki prowadzą człowieka do przekraczania własnego typu psychologicznego. Są jednocześnie znakiem prowadzącym do zmiany i działaniem samym w sobie. Ważne by jednostka obserwowała samą siebie, analizowała uczucia oraz stany, w ten sposób może dowiedzieć się co jest bardziej nią a co mniej i wzmocnić to co wartościowe. *Chcę jednak podkreślić, iż w samym przekazie nie chcę romantyzować trudnych przeżyć, depresji czy samobójstwa, lecz zwrócić uwagę, iż jest to stan, który jednostka może przezwyciężyć, uleczyć, a przy tym poznać kolejną część siebie.

KILKA SŁÓW O MNIE

Nazywam się Magdalena Gołda, czasem też używam pseudonimu CheeseGirl. Pochodzę z Kielc, jednak od 10 lat mieszkam we Wrocławiu. Studia podjęłam we Wrocławiu na Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta, gdzie otrzymałam dyplom z grafiki komputerowej oraz artystycznej w 2018 roku. Aktualnie jestem graficzką (freelance) oraz instruktorką zajęć dydaktycznych z obsługi programów Adobe w Ognisku Kultury Plastycznej, a niedawno zaczęłam praktyki we wrocławskim studiu tatuażu (Boruta). Zajmuję się grafiką w jej różnych odsłonach, wśród nich jest grafika projektowa, ilustracja cyfrowa, czy też grafika artystyczna - w szczególności serigrafia. W mojej pracy używam różnych środków wyrazu oraz stylów, korzystając ze sporego pakietu doświadczeń z zakresu form artystycznych. W dużej mierze inspiruje się człowiekiem, jego emocjami, doświadczeniem oraz jego złożoną psychiką. Ponadto wpływ na moje prace ma muzyka, książki (głównie fantasy oraz psychologiczne), ale też rozmowa z ludźmi (zderzenie opinii, światopoglądu). Czasem uciekam się też do natury, w której zawsze można odkryć szereg intrygujących form. Ważna jest dla mnie możliwość rozwoju oraz poszukiwania nowych sposobów wyrazu, dlatego też stawiam na otwartość artystyczną. Opis siebie zawsze wydałam mi się dość mocno nieodpowiednią formą przedstawienia własnej osoby, dlatego jeśli masz ochotę więcej się dowiedzieć, to lepiej podejdź do mnie i ze mną porozmawiaj / spotkaj się Twarzą w Twarz.

ZNAJDZIESZ MNIE TU:

HTTPS://WWW.BEHANCE.NET/MAGOLDA

HTTPS://WWW.INSTAGRAM.COM/CHEESE.GIRL/